Categorie: De Rivier

De Rivier

3 – Stijgen

Stijgen - (c) Bard 2017
Stijgen – (c) Bard 2017

Wanneer de wolken de kust bereiken worden ze door stormachtige winden meer en meer naar de kust gedreven, waar ze samengedrukt worden tegen de bergketens die over de oceaan gewaakt hebben sinds dit continent voor het eerst boven water verscheen. Na eerst nog weerstand geboden te hebben geven de wolken uiteindelijk toe aan de constant stuwende wind en stijgen op tegen de bergen. Terwijl ze stijgen daalt hun temperatuur waardoor de nevel steeds dikker wordt. Van microscopische druppeltjes verandert het water in kleine regendruppels, minder gas-achtig, meer vloeibaar, maar nog steeds drijvend op de volhardende winden die ze tegen de berghellingen opjaagt.

De Rivier

2 – Samenkomen

Samenkomen (c)Bard 2017
Samenkomen (c)Bard 2017

De waterdamp stijgt snel op naar de hemel waar het zich voegt bij miljarden andere waterdruppels die dezelfde reis ondernemen. De druppels blijven echter gescheiden – anders dan in de eenheid van het zeewater – maar vormen een nieuw soort samenzijn: verweven en complexe, constant in beweging zijnde, bijna ontastbare, voortdurend veranderende wolken. Beginnend als dunne sluiers, nauwelijks zichtbaar tegen het diep blauw van de lucht, groeien ze gestaag in omvang en dichtheid, tot ze groot en solide genoeg zijn om hun donkere schaduw over het water te werpen. Als spookschepen hoog boven de oceaan zeilend worden de wolken door de wind voortgestuwd in de richting van het vasteland.

De Rivier

1 – Scheiden

De Zon komt op over de oceaan - (c)Bard 2017
De Zon komt op over de oceaan – (c)Bard 2017

Een helder blauwe lucht boven een eindeloze oceaan, badend in het meedogenloze licht van de hete gele Zon. Als het water opwarmt stijgt het naar de oppervlakte, waar het nog meer warmte ontvangt. Er is macht in deel uitmaken van een oceaan, comfort en een gevoel van eenheid en thuiszijn. En toch, aan het oppervlak, direct blootgesteld aan het verblindende licht van de Zon, verliest het donkere kalme oceaanwater iets van haar aantrekkingskracht en lijkt de hemel, minstens zo uitgestrekt, maar gevuld met licht en lichtheid, te lokken met de belofte van nieuwe ervaringen van een sneller en gevarieerder karakter: het vooruitzicht van een nieuw bestaan. En dus neemt een deel van het water afscheid van de ondeelbaarheid van de oceaan en wordt damp, en laat zich opheffen in de gescheidenheid van minuscule druppels zijn in een oneindige hemel.