1 – Scheiden

Een helder blauwe lucht boven een eindeloze oceaan, badend in het meedogenloze licht van de hete gele Zon. Als het water opwarmt stijgt het naar de oppervlakte, waar het nog meer warmte ontvangt. Er is macht in deel uitmaken van een oceaan, comfort en een gevoel van eenheid en thuiszijn. En toch, aan het oppervlak, direct blootgesteld aan het verblindende licht van de Zon, verliest het donkere kalme oceaanwater iets van haar aantrekkingskracht en lijkt de hemel, minstens zo uitgestrekt, maar gevuld met licht en lichtheid, te lokken met de belofte van nieuwe ervaringen van een sneller en gevarieerder karakter: het vooruitzicht van een nieuw bestaan. En dus neemt een deel van het water afscheid van de ondeelbaarheid van de oceaan en wordt damp, en laat zich opheffen in de gescheidenheid van minuscule druppels zijn in een oneindige hemel.